Çocukluk Korkuları
Korku, aniden ortaya çıkan tehdit ya da tehlikeli bir nesne veya durum ile gerçekleşen tepkisel bir duygudur. Çocuklarda gelişim süreci içinde gelişimsel çocukluk korkuları görülebilir. Korkunun şiddeti, süresi ya da niteliği açısından normal olarak değerlendirilmesi için önemlidir.
Çocuklarda karşılaşılan sık korkular: yüksek ses, gök gürültüsü, karanlık, hayvanlar, hayali nesneler (canavar, hayalet, peri), yalnız kalma korkusudur. Çocukluk korkuları 4 yaşından itibaren azalır 5-6 yaşlarında ise anne babanın hastalanacağı, yaşlanacağı ya da öleceği korkuları yerini alır.
Peki bu çocukluk korkuları ne zaman bitecek? Korkular için psikolojik destek alınmalı mı?
Gelişim dönemlerinde görülen farklı çocukluk korkuları süre ve şiddet bakımından artış olmadığı sürece normal olarak görülür. Çocukluk korkuları çabuk geçer ve çocuğun günlük yaşamını genellikle etkilemezler. Çocukluğun erken dönemlerinde ortaya çıkan çocukluk korkuları kısa sürede kaybolsa da nadiren kalıcı olabiliyor. Bu durumda çocuğun doğal yaşamını engelleyecek düzeyde ve şiddetteki korkularda kesinlikle psikiyaristten destek alınmalıdır.
Ebeveynler Nasıl Yaklaşmalı?
Anne babaların çocuklarına genel yaklaşımı ve yetiştirme tutumları çocukluk korkularının giderilmesinde önemi rol oynar. Çocukluk korkuların normal olduğunun bilinmesi ve bu süreçte çocuğa destek olunması onu rahatlatacaktır. Çocuğun, yetişkin desteğine ve güvenine ihtiyacı vardır. Bu sebeple yetişkin, çocuğun duygularını önemsemesi ve çocuğa anlaşıldığını hissettirmesi gerekir. Anne babalara çocukluk korkuları hakkında birkaç öneri:
- Çocuğunuzun sizinle paylaştığı çocukluk korkusu ile alay etmeyin, onu görmezden gelmeyin. Çocukluk korkusu çok basit bir peri bile olsa onu anladığınızı belli edin.
- Çocuğunuzu disipline etmek için aşırı kollayıcı ya da cezalandırıcı tutumlar kullanmayın. Örneğin “Bunlara bir daha dokunursan seni canavarlar almaya gelecek”. Bu tutum onun çocukluk korkularının artmasına neden olacaktır ve ileride daha farlı psikolojik problemlere sürükleyecektir.
- Bazı zamanlarda ise çocukluk korkularını anne babanın paylaşması yararlı olur. Mesela ani şimşek çakmasında bir anne ya da babanın şöyle tepki vermesi yerinde olacaktır “İkimiz de korktuk, vay canına”. Çocuğun yalnız kendisinin değil herkesin korkabileceğini görmesi ve korkunun normal olduğunu anlayacaktır.
