Ayrılma Kaygısı Bozukluğu
Ayrılma kaygısı yaşayan çocuklar evden ve bağlanma figürlerinden ayrılma ile ilgili aşırı kaygısı duyar. Sevdikleri kişilerden ayrı kaldıklarında onların durumları konusunda kaygılanır, onları kaybetme korkusu yaşarlar. Sevdiği kişilerin nerede olduğunu bilme ihtiyaçları vardır.Onları göremediğinde kaybolacaklarını, kaçırılacaklarını, öleceklerini ya da kötü bir kaza geçirebileceğini düşünürler.
Bununla birlikte baş ağrısı, karın ağrısı, bulantı, kusma, çarpıntı gibi fiziksel belirtiler ayrılma kaygısında sık görülür. Aynı zamanda ayrılma kaygısı yaşayan okul çağı çocuklarda okul reddi %75 oranında görülür. Bu oran çok yüksektir. Çocuk evden ve sevdiği kişilerden ayrılmak istemez, ayrıldığında bu fiziksel ve ruhsal belirtiler ortaya çıkmaya başlar. Yapılan araştırmalarda ayrılma kaygısı kızlarda daha çok görülmüş ve en sık 7-12 yaşlarında yaşandığı tespit edilmiş. Ayrılma kaygısı, ergenlikle birlikte azalmaya başlar. Bu dönemde çocuk psikoloğu ile görüşmenin faydası olacaktır. Ergen yeni kimlik arayışıyla birlikte ailesinden uzaklaşır, ayrılma kaygısını da diğer dönemlerdeki kadar ağır yaşamaz. Ayrılma kaygısının nedenlerinden birkaçı ise şöyle sıralanabilir:
- Ebeveynler arasında şiddetli anlaşmazlık, ayrılık ya da boşanma, ebeveynlerden biri veya her ikisinde de fiziksel veya ruhsal hastalık olması çocuğun ayrılık kaygısı yaşamasını tetikler.
- Ayrıca ayrılma kaygısında, stresli yaşam olaylarının (kayıplar, hastalık, bağlanma figürlerinden ayrılmaya neden olan bir felaket vb.) ayrılık kaygısı bozukluğu için belirgin bir risk etkenidir.
